wierszyk

Sergiusz Jesienin Tyle smutku… Tyle jest smutku w naszym wzroku, Zbyt gorzko przyznać, zbyt boleśnie, Że tylko i miedziany spokój Pozostał nam w tym późnym wrześniu. Inny odebrał mi spłoszenie …

Maria Jasnorzewska Pawlikowska Jesienne niebo Jesienne niebo słodkie, pełne łaski spowite w szal kaukaski, przez drzew bezlistnych rozszczepione pędzle przeciąga różową frędzlę. I ku nadziei mej podchodzi z bliska, słodyczą …

Rainer Maria Rilke Dzień jesieni Panie: już pora. Wielkie było lato, Cieniom zegarów pozwól – niech się dłużą i po obszarach pozwól hulać burzom. Owocom każ dopełnić się, a jeśli …

Adam Asnyk Astry Znowu więdną wszystkie zioła, Tylko srebrne astry kwitną, Zapatrzone w chłodną niebios Toń błękitną… Jakże smutna teraz jesień! Ach, smutniejsza niż przed laty, Choć tak samo żółkną …

Maria Jasnorzewska Pawlikowska Liście jesienne Liście jesienne leżą po brzegach dróg, mieniąc się jedną połową tęczy. Wyglądają jak rozsypane róże wszelkich barw. W stawie drżą złote plamy. Rząd drzew odbija …

Jan Andrzej Morsztyn Rzeki Kanikuło, promieńmi swymi uprzykrzona, Przed którymi tak mdleje głowa upalona, Jako kiedy Klimeny nierozsądne plemię Zwierzonym ogniem palił wszytkorodną ziemię, Pofolguj albo – jeśli z głodnym …

Jan Andrzej Morsztyn Serenada Już słońce padło, już horyzont ciemny, Już płucze Feba ocean podziemny, Już ptak spoczywa, szum ustał i głuchem Las się dębowy odzywa posłuchem, Już wszytkich skrzydły …