Gdy starszych przybierano w pozłacane rzędy,
Gniewał się młody źrebiec na takowe względy.
Przyszła kolej na niego; z początku był hardy,
Aż kiedy w pysku poczuł munsztuk nader twardy,
Gdy jeźdźca przyszło dźwigać, znosić rzemień tęgi,
Gdy go ściskać poczęły dychtowne popręgi,
W płacz nieborak; a stary: «Na co ten płacz zda się?
Chciałeś — cierpże. Żal próżny, kiedy poniewczasie».
Choć przykro, trzeba cierpieć; choć boli, wybaczyć,
Skoro tylko kto umie rzecz dobrze tłumaczyć.
Wszedł wilk w traktat z owcami. O co? O ich skórę;
Szło o rzecz. Widząc owce dobrą koniunkturę
Tak go dobrze ujęły, tak go opisały,
Iż się już odtąd więcej o siebie nie bały.
W kilka dni ten, co owczej skóry zawżdy pragnie,
Widocznie, wśród południa, zjadł na polu jagnię.
Owce w krzyk! A wilk na to: «Po cóż narzekacie.
Wszak nie masz o jagniętach i wzmianki w traktacie».
Udusił potem owcę: krzyk na wilka znowu;
Wilk rzecze: «Ona sama przyszła do połowu».
Niezabawem krzyk znowu i skargi na wilka
Wprzód jedną, teraz razem zabił owiec kilka.
«Drudzy rwali — wilk rzecze — jam tylko pomagał».
I tak, kiedy się coraz większy hałas wzmagał,
Czyli szedł wstępnym bojem, czy się cicho skradał,
Zawżdy się wytłumaczył — a owce pozjadał.
Wilk, chociaż to ostrożny, przecie że żarłoczny,
Postrzegł ścierwo, chciał dostać i wpadł w dół poboczny.
Siedzi w jamie a wzdycha; wtem owieczki słyszy.
Patrzą w dół, aż wilk w jamie siedzi, ledwo dyszy.
Odezwał się na koniec, rzekł do nich powolnie:
«Nie wpadłem, za pokutę siedzę dobrowolnie:
Trzeba czynić pokutę za boje, za groźby,
Za to, żem was pożerał…» Owce zatem w prośby:
«Wynidź z dołu!…» «Nie wyjdę!…» «My będziem podnosić…»
Droży się wilk, na koniec dał się im uprosić.
Jęły się więc roboty i tak pracowały,
Że go ze dna samego jamy wydostały.
Wyszedł, a zawdzięczając nierozumnej kupie,
Pojadł, pogryzł, podusił wszystkie owce głupie.
Wpadł lis w jamę, wilk nadszedł, a widząc w złym stanie,
Oświadczył mu żal szczery i politowanie.
„Nie żałuj — lis zawołał — chciej lepiej ratować”.
„Zgrzeszyłeś, bracie lisie, trzeba pokutować”.
I nagroda, i kara zarówno się mierzy:
Kto nikomu nie wierzył, nikt temu nie wierzy.
Babcia z dziadkiem dziś świętują,
wszystkie dzieci więc pracują
Zetrą kurze w każdym kątku,
przypilnują dziś porządku.
W kuchni błyszczą już talerze,
wnusia babci bluzkę pierze
Wnusio już podaje kapcie,
bardzo Kocha swoja babcię.
Dzisiaj wszystkie smutki precz!
Święto Dziadków ważna rzecz!
Kochani, dziś okazja rzadka.
Mamy Dzień Babci oraz Dziadka.
Jak wiecie jest ich razem czworo,
co można sprawdzić, gdy się zbiorą.
Wciąż mówią wtedy o tych latach,
gdy jeszcze dzieckiem był mój tata.
A nasza mama bez swych lalek
do łóżka iść nie chciała wcale.
A teraz, jak ten czas wciąż leci!
Cieszą się z dzieci swoich dzieci.
I myślą widząc ich gromadkę,
że miło babcią być i dziadkiem.
Więc dziś spróbujcie zapamiętać.
Czym są dla dziadków ich wnuczęta?
I pięknej szansy nie przegapcie:
kochajcie dziadków swych i babcie.
Niechaj Dziadzio z Babunią tak nam długo żyją,
póki komar i mucha morza nie wypiją.
Oj, ty mucho, ty komarze, pijcie wodę powoli,
aż się Babcia i Dziadzio nażyją do woli!
Dziś mojej babci życzenia złożę,
w wiązankę kwiatów serduszko włożę
i wiem, że bardzo będzie się cieszyć,
kiedy zobaczy, że do niej śpieszę.
Moja babunia najlepsza w świecie,
wszystkim wam powiem, bo wy nie wiecie.
Ja babcię kocham, ściskam za szyję,
niech będzie zdrowa i sto lat żyje!
Żyj nam Babciu lat ze dwieście,
Boś najlepsza w całym mieście,
Gdy za bardzo rozrabiamy,
Pod Twe skrzydła uciekamy.
Ty nas zawsze wytłumaczysz,
Wszystkie błędy nam wybaczysz.
Bądź więc zdrowa uśmiechnięta
– tego życzą Ci wnuczęta.
Babciu, babciu coś ci dam,
uśmiech w sercu, który mam
Kolorowe kwiatki trzy, żebyś miała miłe dni.
Narysuję słonko Tobie i życzenia nim ozdobię.
Przyjmij laurkę dziś z kwiatami ,
bądź szczęśliwa razem z nami.
Zimowe słoneczko wesoło patrzy
I ciepły uśmiech posyła babci
I ja też babciu mam dziś dla Ciebie
Uśmiech jak słonko jasne na niebie
Życzę dziś Tobie, Babuniu Miła,
byś zawsze, zawsze szczęśliwą była.
Życzę Babuni życia najdłuższego,
pociechy, szczęścia i zdrowia dobrego.
W dniu Twojego święta
chciałam Ci powiedzieć,
że Ty jesteś dla mnie
najdroższa pod niebem!
Kochana Babciu, gdy się zbudziłam
I oczu moich powieki uchyliłam
Promyczek miłości w serduszku zawzięcie,
Wspominał mi ciągle o Twoim święcie.
Życzę Ci Babciu zdrowia dobrego,
Gdyż skarbu lepszego nie znam od tego.
Miłość ma również wielkie znaczenie,
Tej jednak doznasz na pewno ode mnie.
Bądź zatem zdrowa i bardzo szczęśliwa,
A naszej miłości niech w sercach przybywa.
Kochać Cię będę i kochać nie przestanę,
Bo wiem że od Ciebie to samo dostanę
Babciu moja ukochana,
nie bądź nigdy zatroskana
i nieważne jaka pora,
babciu nigdy nie bądź chora!
Życzę samej pomyślności,
oto wyraz mej miłości.
Kochana Babciu w dniu twojego święta,
życzę byś była zawszę uśmiechnięta
i Ty drogi Dziadku miej uśmiech na twarzy,
niech Ci się spełni wszystko o czym marzysz.
Kochana Babciu – zacznę zwyczajnie,
że z Tobą w domu jest fajnie:
i w deszczu i w słotę, w smutku, w radości,
wspierasz i uczysz życia w miłości.
Dzisiaj za wszystko chcę Ci dziękować
i skromny bukiecik kwiatów darować.